Estamos de volta e seguimos de andaina, co novo equipo deste ano académico, explorando novos camiños, con moitos azos porque queremos e desexamos que a nosa lingua e a nosa fala, parafraseando a Cunqueiro, dure mil primaveiras máis.
Pois iso, a modo de benvida, lembramos para todas/os parte do discurso que deu o autor mindoniense en Vigo aló polo ano 1980 nunha homenaxe que lle deron.
Eu quixen e
quero que a fala galega durase e continuase, porque a duración da fala é a
única posibilidade de que nós duremos como pobo. Eu quixen que Galicia
continuase e, ao lado da patria terrenal, da patria que son a terra e os
mortos, haxa estoutra patria que é a fala nosa. Se de min algún día, despois de
morto, se quixese facer un eloxio, e eu estivese dando herba na terra nosa,
podería dicir a miña lápida: "Eiquí xaz alguén que coa súa obra fixo que
Galicia durase mil primaveras máis".
No hay comentarios:
Publicar un comentario